Inmiddels zijn we alweer ruim twee weken terug in Nederland en voelt het weer goed hier te zijn.
Uit een aanvraag, die kwam toen ik nog in Zuid-Afrika was, is inmiddels ook al een wandelsessie gekomen. Afgelopen week ging ik wandelen als coach met een nieuwe coachee. Het zijn nog termen waar ik wat aan moet wennen. Ik was volgens diplomering coach, maar voelde het nog niet helemaal. Want wie ben ik, om te denken dat ik een ander kan helpen. Zoiets...
De tijd in Zuid-Afrika was er eentje van even afstand nemen van ons dagelijks leven in Nederland. Drie maanden zijn we er geweest en in die drie maanden heb ik ook aan mezelf gewerkt. Aan mijn gewoonten, overtuigingen, gedragingen. Ook coaches hebben werk te verrichten, niemand is perfect.
Dat was misschien wel, wat ik niet wilde accepteren en waarom ik mezelf dan ook niet als coach kon zien. Ik heb mooie inzichten gekregen, heb veel aan zelfreflectie gedaan en daaruit is ook voortgekomen, dat ik het wel kan en dat ik mezelf wel gewoon coach mag en kan noemen.
Want ik kan zeker wel luisteren, inzichten delen en vragen stellen, waardoor iemand zelf weer bij antwoorden komt. Want dat is wat je hoort te doen als coach. En dat is wat ik afgelopen week tijdens de wandeling met coachee ook deed. Luisteren, vragen stellen en laten nadenken over dingen, zodat het een en ander weer duidelijk wordt. Want vaak is een spiegel al genoeg, vaak is even praten met iemand, waarvoor je je niet groot hoeft te houden al genoeg.
Wanneer je als coachee praat met je coach kun je vrijuit spreken, zonder bang te zijn, dat je iemand kwetst of bezorgd maakt. En dat geeft vaak lucht en duidelijkheid.
Toen ik op mijn fiets terugging naar huis, betrapte ik mezelf erop, dat ik helemaal zat te stralen. Ik was helemaal in mijn element en kreeg weer bevestigd, dat dit is wat ik als droombaan zie: buiten zijn in de natuur, luisteren naar mensen, rust geven, inzichten geven en zien dat iemand weer lichter kijkt aan het einde van de wandeling.
Met heel mijn hart hoop ik, dat ik nog vele wandelingen mag doen, waarbij ik hoop de rust te kunnen geven, die iemand even nodig heeft. Waarbij ik het luisterend oor mag zijn voor iemand, die het hart wil luchten. Waarbij ik de vragen kan stellen, die iemand weer verder helpen met zelf tot antwoorden komen. Mooie inzichten kan geven, die iemand weer helderheid geven.
Zit je dit te lezen en denk je: "ja, dit zou wel heel erg fijn zijn!", stuur me dan een mailtje. Ik neem zo spoedig mogelijk contact met je op en samen bespreken we dan hoe ik je mag helpen. Helpen in en met mijn praktijkruimte, die de natuur is.
Mail of bel voor het afspreken van een ONT-moeting; even niets moeten en je hart luchten bij iemand, die zonder oordeel luistert. Je bent van harte welkom!
Comments